سندرم پیریفورمیس چیست؟

سندرم پیریفورمیس چیست؟

سندرم پیروفورم وضعیتی است که در آن عضله پیریفورمیس در ناحیه خلفی ( باسن ) دچار اسپاسم شده و باعث درد لگن می شود.

عضله پیریفورمیس همچنین می تواند عصب شناخته شده مجاور (سیاتیک) را تحریک کرده و باعث درد، بی حسی و گزگز در پشت و داخل ساق پا شود (مشابه سیاتیک).

عوامل متعددی وجود دارد که به طور بالقوه در ایجاد سندرم پیریفورمیس نقش دارند.

معمولا بیماران سوختگی و دردی را در ناحیه باسن (گلوتئال) یا پشت پا گزارش می‌کنند که ممکن است این درد مانند سیاتیک باشد.

علاوه بر این، بی حسی در باسن و احساس سوزن سوزن شدن در امتداد توزیع عصب سیاتیک غیر معمول نیست.

بر همین اساس، سندرم پیریفورمیس زمانی ایجاد می شود که عضله پیریفورمیس عصب سیاتیک را فشرده کند.

0.3٪ تا 6٪ از تمام موارد کمردرد و یا سیاتیک ممکن است، نشانه ای از سندرم پیریفورمیس باشد.

طی تحقیقات انجام شده آمار ها نشان می دهد که در سال، 40 میلیون از افرادی که کمر درد دارند یا به سیاتیک مبتلا شده اند، دچار سندروم پیریفورمیس هستند.

همچنین بروز سندرم پیریفورمیس تقریباً 2.4 میلیون در سال خواهد بود.

در اکثر موارد، سندرم پیریفورمیس در بیماران میانسال بیشتر رخ می دهد.

طی مطالعات انجام شده سندروم پیریفورمیس در مردان نسبت به زنان بیشتر شایع شده است.

از نظر علمی سندرم پیریفورمیس یک اختلال عصبی عضلانی غیرشایع به حساب می آید.

عضله پیریفورمیس در بالای مفصل ران قرار گرفته است.

کار عضله پیریفورمیس در اصل بلند کردن، حرکت و چرخش ران از بدن می باشد.

همین امر باعث می شود که افراد بتوانند راه بروند و وزن و تعادل خود را حفظ نمایند.

عضله پیریفورمیس

از نظر علمی عضله پیریفورمیس از پایین ستون فقرات شروع می شود و به سطح بالایی هر فمور (استخوان ران) متصل می شود.

درواقع عضله پیریفورمیس به عنوان عملکردی برای کمک به چرخش لگن و چرخاندن ساق و پا به بیرون به وجود آمده است.

که به صورت مورب اجرا می شود و عصب سیاتیک به صورت عمودی مستقیماً زیر آن قرار دارد.

اگرچه در برخی افراد عصب می تواند از طریق عضله عبور کند.

علل سندرم پیریفورمیس

علل دقیق سندرم پیریفورمیس ناشناخته است.

اما شایع ترین علل سندرم پیریفورمیس عبارتند از:

• اسپاسم عضلانی در عضله پیریفورمیس
• تحریک در خود عضله پیریفورمیس
• تحریک ساختار مجاور مانند مفصل ساکروایلیاک یا لگن
• سفت شدن عضله، در پاسخ به آسیب یا اسپاسم
• تورم عضله پیریفورمیس، به دلیل آسیب یا اسپاسم
• خونریزی در ناحیه عضله پیریفورمیس

هر یک یا ترکیبی از مشکلات فوق می تواند بر عضله پیریفورمیس (باعث درد باسن) و ممکن است عصب سیاتیک مجاور (باعث درد، سوزن سوزن شدن یا بی حسی در

پشت ران، ساق پا یا پا ) شود.

نشانه های سندرم پیریفورمیس چیست؟

طی تحقیقات انجام شده آمار ها نشان می دهد که هیچ آزمایش تشخیصی ساده ای برای سندرم پیریفورمیس که باعث تحریک عصب سیاتیک می شود وجود ندارد.

این بیماری در درجه اول بر اساس علائم بیمار، بررسی تاریخچه پزشکی بیمار و معاینه فیزیکی و پس از رد سایر علل احتمالی درد بیمار تشخیص داده می شود.

سندرم پیریفورمیس اغلب از طریق فرآیندی برای رد سایر شرایط احتمالی که ممکن است باعث علائم بیمار نظیر:

• فتق دیسک کمر
• اختلال عملکرد مفصل
• ساکروایلیاک تشخیص داده می‌شود، می باشد.

معاینه فیزیکی

معاینه فیزیکی شامل معاینه مفصل ران و پاها می شود تا مشخص شود آیا حرکت باعث افزایش کمردرد یا درد اندام تحتانی (درد سیاتیک) می شود.

به طور معمول، حرکت لگن، می تواند دوباره درد را در ناحیه باسن و ران ها ایجاد کند.

این معاینه همچنین سایر علل احتمالی درد سیاتیک، مانند تست حساسیت موضعی و قدرت عضلانی را شناسایی یا رد می کند.

تاریخچه پزشکی

تاریخچه پزشکی شامل بررسی عمیق علائم بیمار است.

همچنین بررسی اینکه چه موقعیت‌ها یا فعالیت‌هایی باعث بهتر یا بدتر شدن علائم سندرم پیریفورمیس می شوند.

یا اینکه چه مدت علائم این عارضه در بیمار وجود داشته اند، می گردد.

علاوه بر موراد بالا پزشک و متخصص ارتوپد تحقیقاتی در مورد اینکه آیا به تدریج این عارضه برای فرد اتفاق اقتاده یا اینکه پس از یک آسیبی در ناحیه باسن و ران ها،

بیماری سندرم پیریفورمیس رخ داده است، می پردازند.

مسئله ی دیگری که مورد توجه پزشکان و متخصصان ارتوپد قرار دارد این است که آیا در طول بیماری دارویی هم برای درمان و کاهش درد مصرف کرده اند یا خیر .

همچنین ممکن است که دلیل به وجود آمدن سندرم پیریفورمیس به صورت ارثی باشد مانند بیماری آرتریت.

تست های تشخیصی

اشعه ایکس و سایر مطالعات تصویربرداری ستون فقرات نمی توانند تشخیص دهند که آیا عصب سیاتیک در عضله پیریفورمیس تحریک شده است یا خیر.

با این حال، آزمایش‌های تشخیصی (مانند اشعه ایکس، MRI و آزمایش‌های هدایت عصبی) ممکن است برای رد سایر بیماری‌هایی که می‌توانند علائم مشابه سندرم

پیریفورمیس را ایجاد کنند، انجام شود.

تزریق بی حس کننده یا بدون استروئید ممکن است به تأیید اینکه آیا عضله پیریفورمیس منشا علائم است یا خیر کمک کند.

علائم سندرم پیریفورمیس

اغلب، بیماران حساسیت حاد را در باسن و درد سیاتیک در پشت ران، ساق پا و پا توصیف می کنند.

علائم معمولی سندرم پیریفورمیس ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد مبهم در باسن
• درد پشت ران، ساق پا و پا (سیاتیک)
• درد هنگام بالا رفتن از پله ها یا شیب ها
• افزایش درد پس از نشستن طولانی مدت
• کاهش دامنه حرکتی مفصل ران

این علامت ها در ابتدای بیماری شروع می شود.

علائم سندرم پیریفورمیس اغلب پس از نشستن طولانی، راه رفتن یا دویدن بدتر می شود.

همچنین ممکن است پس از دراز کشیدن به پشت احساس بهتری داشته باشد.

به مرور زمان این درد با درمان نکردن در طول عصب سیاتیک (به نام سیاتیک) گسترش می یابد.

دردی که افراد به صورت مداوم در هنگام نشستن روی صندلی یا دویدن یا بلندشدن اجسام احساس می کنند، به دلیل فشرده شدن عصب سیاتیک توسط عضله

پیریفورمیس می باشد.

انجام حرکت هایی نظیر بالا رفتن از پله ها، نشستن برای مدت طولانی و ..  سبب افزایش درد در ناحیه بالای ران و پشت پا و همچنین ناحیه گلوتئال یا باسن می شود.

با این حال، بیشتر موارد سیاتیک به دلیل سندرم پیریفورمیس نیست.

 

 

 

چگونه می توان سندرم پیریفورمیس را تشخیص داد؟

هیچ آزمایش قطعی و دقیقی برای سندرم پیریفورمیس وجود ندارد.

همین طور که در بالا اشاره شد، در بعضی از مواقع فعالیت های مکرر و شدید نظیر دویدن در مسافت های بسیار طولانی و یا بالا پایین رفتن زیاد از پله ها وجود دارد که

سبب تشدید بیماری سندروم پیریفورمیس می شود.

معمولا تشخیص سندرم پیریفورمیس با گزارش هایی که بیمار از علائم و معاینه فیزیکی با استفاده از حرکات مختلف برای ایجاد درد در عضله پیریفورمیس انجام می شود،

مشخص می گردد.

گاه می توان یک عضله پیریفورمیس حساس و منقبض شده را در معاینه فیزیکی پیدا کرد.

علاوه بر موارد بالا پزشک و متخصص ارتوپد برای پیدا کردن این بیماری و علل فشرده‌سازی عصب سیاتیک، مانند فتق دیسک، آزمایش‌های رادیولوژیک مانند MRI را برای

بیماران تجویز می نماید.

شما همچنین می توانید پس از یک رویداد آسیب زا، مانند یک تصادف رانندگی یا سقوط، به سندرم پیریفورمیس مبتلا شوید.

درمان سندرم پیریفورمیس چیست؟

پزشک ارتوپد برای درمان این عارضه به بیماران توصیه می کنند که از نشستن ها و فعالیت های طولانی مدت اجتناب نمایند.

افراد برای کاهش علائم درد خود بهتر است در بیشتر مواقع استراحت نمایند.

علاوه بر آن یخ و گرما نیز می تواند درد را کاهش دهد.

پزشک و متخصص ارتوپد برای کاهش فشرده سازی عصب سیاتیک می تواند برنامه ای از تمرینات و کشش های ورزشی را برای شما پیشنهاد و تجویز نماید.

برای کمک به تسکین درد و افزایش دامنه حرکتی، درمان دستکاری استئوپاتیک استفاده می شود.

استفاده و مصرف داروهایی نظیر:

• داروهای ضد التهابی
• داروهای شل کننده های عضلانی
• تزریق با کورتیکواستروئید
• تزریق داروهای بی حس کننده نیز می تواند درد در نواحی گفته شده را کاهش دهد.

درمان های دیگری نیز وجود دارد که توسط پزشک و متخصص ارتوپد برای درد های شدید صورت می گیرد که این درمان ها عبارتند از:

• انجام یونتوفورزیس که از جریان الکتریکی خفیف در نواحی مورد نظر  استفاده می کند.
• تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس) به کاهش درد می پردازند.

تزریق سم بوتولینوم به دلیل خواص فلج کننده ای که دارد، می تواند درد و سفتی عضلانی و فشرده سازی عصب سیاتیک را به حداقل برساند.

حال اگر بیمار با درمان های بالا بهبود پیدا نکرد، باید ناحیه مورد نظر را توسط متخصص و پزشک ارتوپد با تجربه ای نظیر دکتر مجید قربان زاده، تحت عمل جراحی قرار

دهند.

بسته به شدت درد سیاتیک بیمار و سایر علائم، تعدادی از گزینه های درمانی ممکن است توسط پزشک و متخصص ارتوپد توصیه شود.

یک رویکرد جامع برای مدیریت سندرم پیریفورمیس ممکن است شامل ترکیبی از درمان‌های غیرجراحی نظیر یخ و گرما درمانی برای سندرم پیریفورمیس باشد.

یک راه ساده برای کمک به تسکین ناراحتی در خانه، استفاده از کمپرس سرد یا پد گرم کننده روی پوست در ناحیه دردناک است.

کیسه یخ و ماساژ یخ

در شروع درد، در یک وضعیت راحت روی شکم دراز بکشید و یک کیسه یخ را روی ناحیه دردناک به مدت تقریبی 20 دقیقه قرار دهید.

در صورت نیاز هر 2 تا 4 ساعت تکرار کنید.

ممکن است ترکیب یک ماساژ ملایم با یخ مفیدتر باشد.

روی شکم دراز بکشید و از کسی بخواهید به آرامی ناحیه دردناک را با یک تکه یخ بزرگ ماساژ دهد.

اگر یخ را مستقیماً روی پوست قرار دهید (به جای بسته سرد)، مدت زمان آن را به 8 تا 10 دقیقه محدود کنید تا از سوختگی یخ جلوگیری شود.

اگر فعالیت‌های خاصی معمولاً با افزایش درد همراه می‌شوند، ممکن است ایده خوبی باشد که بلافاصله بعد از فعالیت از یخ استفاده کنید.

گرما درمانی

در برخی از افراد به جای استفاده از سرما، گرما درمانی را برای درمان سندرم پیریفورمیس انتخاب می کنند.

در صورت استفاده از پد حرارتی، روی شکم دراز بکشید و پد حرارتی را تا 20 دقیقه روی ناحیه دردناک قرار دهید.

مطمئن شوید که روی پد گرم کننده به خواب نروید، زیرا ممکن است منجر به سوختگی پوست شود.

داروها برای درد سیاتیک

از آنجایی که بیشتر دوره های درد شامل نوعی التهاب است، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs)، مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن، ممکن است به کاهش التهاب در

ناحیه آسیب دیده کمک کنند.

استروئیدهای پیریفورمیس

برای درد شدید سیاتیک ناشی از سندرم پیریفورمیس، تزریق ممکن است بخشی از درمان باشد.

تزریق پیریفورمیس

یک بی حس کننده موضعی و کورتیکواستروئید ممکن است مستقیماً به عضله پیریفورمیس تزریق شود تا به کاهش اسپاسم و درد کمک کند.

هدف از تزریق معمولاً کاهش درد حاد برای امکان پیشرفت در فیزیوتراپی است.

تزریق بوتاکس

برای اسپاسم مداوم پیریفورمیس که به درمان تزریق بی حس کننده (کورتیکواستروئید) مقاوم است، ازتزریق سم بوتولینوم (بوتاکس)، استفاده می شود.

از تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس)، یک عامل تضعیف کننده عضلات است که، برای درمان و کاهش درد در سیاتیک بسیار مفید است.

هدف از تزریق کمک به شل شدن عضله و کمک به کاهش فشار روی عصب سیاتیک می باشد.

هدف از تزریق پیریفورمیس و تزریق بوتاکس به عضله پیریفورمیس چیست؟

هدف از هر دو تزریق، کمک به پیشرفت بیمار در کشش و فیزیوتراپی است، به طوری که وقتی اثر تزریق به پایان رسید، عضله کشیده و ریلکس باقی بماند.

پیشگیری از سندرم پیریفورمیس

در بیشتر مواقع سندرم پیریفورمیس بر اثر حرکات ورزشی مداوم و سنگین به وجود می آید.

حرکاتی نظیر دویدن، بالا و پایین رفتن از پله ها به صورت مداوم، با گذر زمان به عضله پیریفورمیس فشار وارد می‌کند.

بر همین اساس به تمامی افرادی که مبتلا به این عارضه شده اند، پیشنهاد می کنند که از دویدن یا ورزش روی تپه ها یا سطوح ناهموار به شدت خودداری نمایند.

افراد باید حتما قبل از فعالیت های ورزشی خود، بدن خود را به خوبی گرم نمایند.

هنگام دویدن، راه رفتن یا ورزش از وضعیت بدنی مناسب و استاندارد استفاده کنند.

در صورت بروز هر گونه درد در ناحیه پشت پا، ران و باسن، فعالیت خود را متوقف کنند و تا زمان کاهش درد استراحت نمایند.

افراد با هر حرکتی که با پایین تنه وارد می نمایند(حال این حرکات از راه رفتن گرفته تا جابجایی وزن از یک پا به پای دیگر)، عضله پیریفورمیس را درگیر می کنند.

اسپاسم عضلانی ممکن است هنگام آسیب یا تحریک عضله پیریفورمیس رخ دهد.

گاه ممکن است آسیب یا تحریک عضله در اثر اسپاسم عضلانی متورم یا سفت شود.

متورم یا سفت شدن اسپاسم عضلانی به عصب سیاتیک زیر آن فشار وارد می کند که همین امر باعث می شود که افراد، درد شدیدی را احساس می نمایند.

اسپاسم عضلانی به دلایل های مختلفی رخ می دهد و ممکن است ناشی از مواردی نظیر:

• ورزش بیش از حد
• نشستن برای مدت طولانی
• بالا رفتن از پله ها
• دویدن، راه رفتن یا انجام سایر فعالیت های تکراری
• بلند کردن اجسام سنگین

هر گونه ضربه یا تروما نیز می تواند باعث تحریک و آسیب عضله پیریفورمیس شود. این ممکن است ناشی از مواردی نظیر:

• سقوط
• زخم های نافذ
• تصادفات اتومبیل
• چرخش ناگهانی لگن

بهترین دکتر ارتوپد در تهران

تمامی افراد که دچار کمر درد، پا درد، اسپاسم عضلانی، تورم یا سفت شدن عضله و در آخر به سندرم پیریفورمیس مبتلا شده اند، باید حتما برای درمان نزد پزشک و

متخصص ارتوپد با تجربه ای نظیر دکتر مجید قربان زاده مراجعه نمایند.

چرا که دکتر مجید قربان زاده یکی از بهترین متخصصین با تجربه، در تمامی زمینه های جراحی، ارتوپدی و درمان استخوان و ستون فقرات در تهران می باشد.

مطب ایشان هم در غرب تهران منطقه مرزداران و هم در شرق تهران منطقه پیروزی واقع شده است.

شما به راحتی می توانید وارد وب سایت دکتر مجید قربان زاده جهت تماس و نوبت دهی آنلاین شوید.

———————————————————–

راه های ارتباطی با دکتر مجید قربان زاده

پیج اینستاگرام دکتر مجید قربان زاده

کانال آپارات دکتر مجید قربان زاده

کانال نماشا دکتر مجید قربان زاده

———————————————————–